วันพฤหัสบดีที่ 2 มิถุนายน พ.ศ. 2559

Eiffel Tower , French Riviera and Palace of Versailles.


Eiffel Tower

     La tour Eiffel (Prononciation du titre dans sa version originale Écouter) est une tour de fer puddlé de 324 mètres de hauteur (avec antennes)o 1 située à Paris, à l’extrémité nord-ouest du parc du Champ-de-Mars en bordure de la Seine dans le 7e arrondissement. Construite par Gustave Eiffel et ses collaborateurs pour l’Exposition universelle de Paris de 1889, et initialement nommée « tour de 300 mètres », ce monument est devenu le symbole de la capitale française, et un site touristique de premier plan : il s’agit du second site culturel français payant le plus visité en 2011, avec 7,1 millions de visiteurs dont 75 % d'étrangers en 2011, la cathédrale Notre-Dame de Paris étant en tête des monuments à l'accès libre avec 13,6 millions de visiteurs estimés2 mais il reste le monument payant le plus visité au monde3,note 1. Elle a accueilli son 250 millionième visiteur en 2010.
D’une hauteur de 312 mètreso 1 à l’origine, la tour Eiffel est restée le monument le plus élevé du monde pendant 41 ans. Le second niveau du troisième étage, appelé parfois quatrième étage, situé à 279,11 m, est la plus haute plateforme d'observation accessible au public de l'Union européenne et la deuxième plus haute d'Europe, derrière la Tour Ostankino à Moscou culminant à 337 m. La hauteur de la tour a été plusieurs fois augmentée par l’installation de nombreuses antennes. Utilisée dans le passé pour de nombreuses expériences scientifiques, elle sert aujourd’hui d’émetteur de programmes radiophoniques et télévisés.






French Riviera

     The Côte d'Azur (French pronunciation: ​[kot daˈzyʁ]OccitanCòsta d'Azur; literally: 'Azure Coast'), often known in English as the French Riviera, is the Mediterranean coastline of the southeast corner of France, also including the sovereign state of Monaco. There is no official boundary, but it is usually considered to extend from the Italian border (Italian Riviera) in the east to Saint-TropezHyèresToulon, or Cassis in the west.[1][2]
      This coastline was one of the first modern resort areas. It began as a winter health resort for the British upper class at the end of the 18th century. With the arrival of the railway in the mid-19th century, it became the playground and vacation spot of British, Russian, and other aristocrats, such as Queen Victoria and King Edward VII, when he was Prince of Wales. In the summer, it also played home to many members of the Rothschild family. In the first half of the 20th century, it was frequented by artists and writers, including Pablo PicassoHenri MatisseEdith WhartonSomerset Maugham, and Aldous Huxley, as well as wealthy Americans and Europeans. After World War II, it became a popular tourist destination and convention site. Many celebrities, such as Elton John and Brigitte Bardot, have homes in the region. Officially, the Côte d'Azur is home to 163 nationalities with 83,962 foreign residents,[3] although estimates of the number of non-French nationals living in the area are often much higher.[4]
Its largest city is Nice, which has a population of 347,060 (2006).[5] The city is the center of a communauté urbaine – Nice-Côte d'Azur – bringing together 24 communes and over 500,000 inhabitants and 933 080 in the urban area.
Nice is home to Nice Côte d'Azur Airport, France's third-busiest airport (after Paris-Charles de Gaulle Airport and Paris-Orly), which is on an area of partially reclaimed coastal land at the western end of the Promenade des Anglais. A second airport at Mandelieu was once the region's commercial airport,[6] but is now mainly used by private and business aircraft.[7] The A8 autoroute runs through the region, as does the old main road generally known as the Route nationale 7 (officially now the D N7 in the Var and the D6007 in the Alpes-Maritimes).[8] Trains serve the coastal region and inland to Grasse, with the TGV Sud Est service reaching Nice-Ville station in five hours and a half from Paris.
       The French Riviera has a total population of over two million. It contains the seaside resorts of Cap-d'AilBeaulieu-sur-MerSaint-Jean-Cap-FerratVillefranche-sur-MerAntibesJuan-les-PinsCannesSaint-RaphaëlFréjusSainte Maxime and Saint-Tropez,[9] It is also home to a high-tech/science park or technopoleat Sophia-Antipolis (north of Antibes) and a research and technology center at the University of Nice Sophia-Antipolis. The region has 35,000 students, of whom 25% are working towards a doctorate.[10]
The French Riviera is a major yachting and cruising area with several marinas along its coast. According to the Côte d'Azur Economic Development Agency, each year the Riviera hosts 50% of the world's superyacht fleet, with 90% of all superyachts visiting the region's coast at least once in their lifetime.[11]
As a tourist centre it benefits from 300 days of sunshine per year, 115 kilometres (71 mi) of coastline and beaches, 18 golf courses, 14 ski resorts and 3,000 restaurants.[12






Palace of Versailles


พระราชวังแวร์ซาย
เดิมนั้น เมืองแวร์ซายเป็นเพียงเมืองเล็ก ๆ แห่งหนึ่งเท่านั้น มีผู้คนอาศัยอยู่เบาบาง บริเวณส่วนใหญ่เป็นป่าเขา เยี่ยงชนบทอื่น ๆ ของฝรั่งเศส เมื่อพระเจ้าหลุยส์ที่ 13 แห่งฝรั่งเศส ยังทรงพระเยาว์ ขณะพระชนมายุได้ 23 พระชันษา ทรงนิยมล่าสัตว์ในป่า และทรงเห็นว่าตำบลแวร์ซายน่าจะเหมาะแก่การประทับเพื่อล่าสัตว์ จึงโปรดเกล้าฯ ให้สร้างพระตำหนักขึ้นมาใน พ.ศ. 2167โดยในช่วงแรกเป็นเพียงกระท่อมเล็กๆ สำหรับพักชั่วคราวเท่านั้น
เมื่อ พระเจ้าหลุยส์ที่ 14 แห่งฝรั่งเศส แห่งฝรั่งเศส ขึ้นครองบัลลังก์ มีประสงค์ที่จะสร้างพระราชวังแห่งใหม่ เพื่อเป็นศูนย์กลางในการปกครองของพระองค์ จึงเริ่มปรับปรุงพระตำหนักเดิมในปี พ.ศ. 2204 ใช้เงินทั้งหมด 500,000,000 ฟรังก์ คนงาน 30,000 คน และใช้เวลาอยู่ถึง 30 ปีจึงแล้วเสร็จในพ.ศ. 2231 ทุกส่วนทำด้วยหินอ่อนสีขาว เป็นแบบอย่างศิลปกรรมที่งดงามมาก ภาย ในแบ่งออกเป็นห้องๆ เช่น ห้องบรรทม ห้องเสวย ห้องสำราญ ฯลฯ ทุกห้องล้วนมีเครื่องประดับงดงามตระการตาและภาพเขียนที่มีชื่อเสียง
การก่อสร้างพระราชวังแวร์ซายแห่งนี้ได้นำเงินมาจากค่าภาษีอากรของราษฎรชาวฝรั่งเศส ต่อมาจึงได้มีกองทัพประชาชนบุกเข้ายึดพระราชวังและจับพระเจ้าหลุยส์ที่ 16 แห่งฝรั่งเศส กับพระนางมารี อองตัวเนต ประหารด้วยกิโยติน ในวันที่ 16 ตุลาคม พ.ศ. 2332 ปัจจุบันพระราชวังแวร์ซายยังอยู่ในสภาพดีและเปิดให้ประชาชนเข้าชมได้









ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น